Rynek Starego Miasta w Warszawie
Rynek Starego Miasta w Warszawie to prostokątny plac o wymiarach 90 na 73 metry. Z placu promieniście wychodzi osiem ulic (po dwie z każdego narożnika, pod kątem prostym do siebie): Celna, Jezuicka, Kamienne Schodki, Krzywe Koło, Nowomiejska, Wąski Dunaj, Zapiecek i Świętojańska.
Rynek starego miasta w Warszawie ( Autor : Maksym Kozlenko - CCA 4.0 )
Plac, będący centrum administracyjnym i handlowym Starej Warszawy, powstał w XIII i XIV wieku. Odbywały się tu ważne wydarzenia historyczne, przemówienia polityczne, manifesty i publiczne egzekucje. Od XV wieku na placu znajdował się murowany ratusz. Ratusz z jednej strony otoczony był kramami, z drugiej zaś stał pręgierz, klatka i kuna. W 1607 r. w wyniku pożaru zniszczone zostały 22 budynki. 3 stycznia 1665 r. przed ratuszem stracono Konstantego Kotowskiego i trzech innych przywódców Związku Braterskiego, odpowiedzialnych za zamach na hetmana polnego Wincentego Gosiewskiego w 1662 r. 9 maja 1794 r. przed ratuszem powieszono przywódców koalicji targowickiej: Piotra Ożarowskiego, Józefa Ankwicza i Józefa Zabiełłę, skazanych na śmierć przez Mazowiecki Sąd Kryminalny. W 1817 roku ratusz został rozebrany. W 1855 r. w związku z otwarciem linii kolejowej połączono się z rozbiórką ratusza.
W okresie od XV do XVII wieku na rynku dominowały murowane budynki w stylu gotyckim. Samodzielne kramy i stragany dominowały na rynku co najmniej do 1429 roku, kiedy to wybudowano tu Ratusz Staromiejski. Przy Dekerta znajdował się pręgierz i kuna, natomiast od XVI wieku do końca XVI wieku znajdowała się tu studnia. Po pożarze w 1607 roku zabudowa rynkowa została odbudowana i przetrwała w zasadzie w niezmienionym stanie do zniszczenia w 1944 roku. Ratusz staromiejski został rozebrany w 1817 roku, a Stare Miasto stało się dzielnicą robotniczą. W latach 1949-1953 odbudowa przywróciła mu wygląd sprzed II wojny światowej. Udogodnienia (urządzenia sanitarne) zostały zapewnione mieszkańcom kamienic w wyniku braku udogodnień w przedwojennych kamienicach. Wszystkie kamienice miały dachy ceramiczne, co było niespotykane na tym terenie przed wojną. Niektóre mieszkania były łączone ze względu na ich niewielki metraż. Oprócz gotyckich nisz (nr 31, 40) zastosowano oryginalne zachowane portale (nr 21 i 31).