Zamek w Strzelcach Opolskich
Są to ruiny zamku mieszczącego się w Strzelcach Opolskich (niem. Groß Strehlitz), w województwie opolskim, w Polsce.
W 1303 roku "castrum strelcense" wymieniane jest jako zamek książęcy. Na początku XVI wieku budynek popadł w ruinę i został rozbudowany w zamek za czasów von Redernów. Szczególnie w drugiej połowie XIX wieku zamek został rozbudowany i przebudowany.
 |
| Zamek w Strzelcach Opolskich ( Zdjęcie: romstar, CCA 3.0 ) |
Posiadłość z zamkiem należała od 1651 roku do rodziny hrabiego Colonny, a latem 1788 roku nawet król pruski Fryderyk Wilhelm II odwiedził Groß Strehlitz. Rodzina Colonna władała majątkiem do 1807 roku, kiedy to Andreas Maria von Renard odziedziczył Groß Strehlitz ze spadku po matce (przodkowie rodziny Gaschin/Colonna). Na swoim ważnym majątku budował i rozwijał głównie obiekty przemysłowe. Renard posiadał 22 mniejsze i większe huty oraz walcownię drutu i był drugim co do wielkości producentem żelaza na Górnym Śląsku.
Syn Renarda Johannes Maria von Renard przejął majątek Groß Strehlitz. Zmarł na zatrucie krwi przed swoim ojcem w 1874 roku. Po nim Mortimer von Tschirschky-Renard (ur. 17.09.1844 w Koberwitz, powiat Breslau; zm. 18.03.1908 w Breslau), syn Marie Christine von Renard, siostry Johannesa Marii von Renard, odziedziczył majątek w Groß Strehlitz wraz z posiadłościami, końmi wyścigowymi i stadniną koni pełnej krwi.
Dyrekcja dóbr hrabiego Renarda obejmowała folwark Dollna, folwark Nieder-Ellguth, folwark Groß-Vorwerk z oficyną Schewkowitz, Gollaschützen, Koczorowna oraz folwark Neudorf, folwark Himmelwitz z oficyną Gonschiorowitz i Wernerau, folwark Kobelwitz w powiecie Cosel, folwark Olschowa z oficyną Xionslas, Komorniken i Johannishof, dwór Poremba, dwór Rogau z oficyną Krenzel, allodialny dwór Rosniontau z oficyną Railshof, dwór Salesche z oficyną Oberhof, Niederhof, Mittelhof i Wiesenhof, dwór Scharnosin z oficyną Annahof, dwór Schironowitz, dwór Sucholohna z oficyną Mokrolohna i Brezina z oficyną Gruschek.
Ludmiła Gabriele Maria von Renard ( ur.28 sierpnia 1830; zm.16 stycznia 1894) kolejna siostra Johannesa Marii von Renard wyszła za mąż za hrabiego Seifersdorfu Johanna Georga Wilhelma Karla Gebharda von Brühl, sekretarza legacji (ur. 27 kwietnia 1818; zm. 27 listopada 1858). Z tego małżeństwa urodziło się troje dzieci: Karl von Brühl-Renard, Elisabeth von Brühl (zamężna za Castell-Castell) i Marie von Brühl (zamężna za von Mangoldt). Na początku XIX wieku majorat Groß Strehlitz składał się łącznie z dwunastu majątków.
Karl von Brühl-Renard z Seifersdorf koło Radeberg w Saksonii przejął dobra Groß Strelitz po śmierci swojego kuzyna Mortimera von Tschirschky-Renard i od 1909 roku był Fideikommißherr na Groß-Strehlitz. W tym czasie Brühl-Renard nabył majątek w Kalinowie (812ha). Odtąd wchodziła ona w skład dóbr Fideikommissherrschaft Groß Strehlitz o łącznej powierzchni 6561 ha. Brühl-Renard posiadał równolegle patronat nad Schloss Seifersdorf. Zmarł 31 grudnia 1923 roku w zamku Groß Strehlitz i został pochowany w Seifersdorf. Po jego śmierci majątek przeszedł na jego przyrodniego brata Georga Karla Andreasa Alberta hrabiego von Schlieffen (1860-1944). Ten ostatni pochodził z drugiego małżeństwa jego matki Gabrielle z Georgem Karlem Grafem von Schlieffenem (1832-1901).
W 1932 roku majątek Groß Strehlitz przeszedł w ręce Wolfganga Grafa zu Castell-Castell (1877-1940), który uchodził za liberała i jako rycerz prawa prowadził działalność charytatywną w Zakonie św. Jana. Przez krótki czas w jego czasach wychowawcą[8] na zamku był Heinrich Albertz, który później zyskał sławę. Wolfgang zu Castell-Castell był z kolei synem Elisabeth hrabiny zu Castell-Castell (z domu von Brühl), siostry Karla von Brühl-Renarda. Wolfgang hrabia zu Castell-Castell został pochowany w parku zamkowym Groß Strehlitz. Jego syn Prosper zu Castell-Castell (1922-1989) był ostatnim spadkobiercą do czasu wywłaszczenia. Później był prezesem zarządu towarzystwa ubezpieczeniowego i komandorem Bawarskiej Spółdzielni Zakonu Joannitów.
Ze względu na skutki wojny zamek spłonął w 1945 roku i od tego czasu pozostaje w ruinie. Z dawnej struktury dworu pozostały sąsiednie stajnie.