Rynek w Żorach

Rynek w Żorach ( Zdjęcie HONS084 - CC BY-SA 3.0 )

 Żory ( Sohrau ) otrzymał prawa miejskie po 1273 r. i do tego czasu był jeszcze wsią. Do 1532 r. miasto należało do księstwa opolsko-raciborskiego. W 1558 r. miasto zostało dotknięte zarazą, a w latach 1552, 1583, 1661, 1702 i 1807 pożarami. W 1807 roku zniszczeniu uległ również ratusz na Pierścieniu, który następnie nie został odbudowany.

W XVIII wieku Sohrau należało do inspekcji rady podatkowej w Neustadt O.S. Około 1783 roku miasto było otoczone murem, ale uliczki nie były jeszcze wybrukowane, lecz pokryte nieociosanym drewnem. W 1782 r. Fryderyk II przyznał miastu dotację rozwojową w wysokości 12 850 RT na budowę sześciu nowych budynków oraz osiedlenie dziesięciu sukienników i innych wykwalifikowanych robotników. W XVIII i XIX w. duże znaczenie dla miasta miało tkactwo lniane. W XIX wieku zastąpił go przemysł żelazny i maszynowy. W 1818 r. miasto weszło w skład nowo utworzonego pruskiego okręgu rybnickiego.

Na początku XX wieku Sohrau posiadał kościół protestancki i katolicki, synagogę, odlewnię żelaza i fabrykę maszyn, tkalnię wełny, dwa tartaki, młyn mączny, dwie cegielnie, elektrownię, był siedzibą sądu powiatowego. W referendum na Górnym Śląsku 20 marca 1921 r. w Sohrau za pozostaniem w granicach Niemiec oddano 2353 głosy (69,4%), a za przyłączeniem do Polski 1036 głosów (30,6%). Wraz z większością powiatu rybnickiego miasto zostało jednak włączone do państwa polskiego 3 lipca 1922 r..

Podczas inwazji na Polskę, 26 października 1939 r. Wehrmacht zajął miasto i zniszczył synagogę. 24 marca 1945 r. zniszczone wojną miasto zostało zdobyte przez Armię Czerwoną. Większość ludności niemieckiej została wypędzona w kolejnych latach. W związku z likwidacją kopalń i hut, bezrobocie jest dziś wysokie.