Zamek obronny Mały Wawel

 W późnym średniowieczu obszar Suchej Beskidzkiej należał do Księstwa Oświęcimskiego. W pierwszych latach XV w. książę oświęcimski Jan III zainicjował program zasiedlania słabo zaludnionych, leśnych terenów w Beskidach. W 1405 r. niejaki Strzała uzyskał zgodę na założenie osady, która później przyjęła nazwę Sucha. Najprawdopodobniej rodzina Strzały pozostała właścicielami osady aż do końca XV wieku, kiedy to Sucha przeszła w ręce rodziny Słupskich. W 1554 r. Stanisław Słupski sprzedał wieś pochodzącemu z Włoch złotnikowi z Krakowa Gaspare Castiglione, który zmienił nazwisko na Kasper Suski. Castiglione zainicjował budowę zamku w Suchej.

Zamek obronny Mały Wawel
Zamek obronny Mały Wawel ( Autor : Rafał M. Socha (Azymut) - CCA 4.0 )


Na początku XVII wieku Sucha należała do rodziny Komorowskich. Wieś pozostawała w rękach prywatnych do 1939 roku, jako tzw. "państwo suskie". Właścicielami byli m.in. Wielopolscy, Braniccy, Tarnowscy. W latach 10-tych XVI wieku Piotr Komorowski ufundował tu kościół parafialny, a zamek Kaspra Suskiego znacznie rozbudował, przekształcając go w rezydencję. Ponadto Sucha była ośrodkiem wczesnego przemysłu, z hutą szkła, młynem wodnym, browarem i hutą żelaza. Dzięki kilku przywilejom królewskim Sucha stała się lokalnym ośrodkiem handlowym, a jej rozwój przypadł na okres panowania Anny Konstancji Wielopolskiej w latach 1693 - 1726. Okolice Suchej były jednym z ośrodków konfederacji barskiej, a w 1772 r. (zob. rozbiory Polski) wieś, licząca 3 tys. mieszkańców, weszła w skład austriackiej Galicji.

W latach 40-tych XIX wieku Sucha została zakupiona przez rodzinę Branickich, herbu Korczak, która w suchym zamku otworzyła dużą bibliotekę wraz z muzeum. We wsi istniała już huta żelaza, która działała do lat 80-tych XIX wieku. W tym samym okresie Sucha otrzymała stację kolejową, wzdłuż Galicyjskiej Kolei Transwersalnej. W 1884 r. dodano tu połączenie z Krakowem w kierunku północnym, po czym Sucha stała się ważnym węzłem kolejowym. W 1896 r. władze austriackie ostatecznie nadały Suchej prawa miejskie. W latach 1895 - 1907 wybudowano nowy kościół, a w 1910 r. nowy budynek Banku Spółdzielczego. W okresie II Rzeczypospolitej Sucha należała do województwa krakowskiego i wchodziła w skład powiatu żywieckiego (później miasto zostało przeniesione do powiatu wadowickiego). W latach 1922-1939 zamek należał do rodziny Tarnowskich. W 1939 r. w mieście żyło 6,2 tys. mieszkańców.

3 września 1939 r. Sucha została zajęta przez Wehrmacht (patrz: Inwazja na Polskę). Pod koniec 1939 r. miasto znalazło się w granicach III Rzeszy, w pobliżu granicy z Generalnym Gubernatorstwem. Żydzi, których w mieście było około 500, zostali natychmiast zatrudnieni jako robotnicy przymusowi. Wielu Polaków zostało wysiedlonych, aby zrobić miejsce dla etnicznych Niemców, którzy przybyli do miasta ze wschodu. W czerwcu 1942 roku ponad 200 Żydów zostało zebranych i wysłanych do Auschwitz, gdzie większość z nich została zamordowana. Pozostałych 300 Żydów wtłoczono do getta w starym browarze. Wielu z nich pracowało jako robotnicy przymusowi przy usuwaniu skutków powodzi na rzece Skawie. W maju 1943 roku około połowa pozostałych Żydów została wysłana do Auschwitz, gdzie większość została zamordowana. Reszta trafiła do obozów pracy.

Po wojnie rząd Polski Ludowej ponownie przyłączył Suchą do województwa krakowskiego. Powstały nowe dzielnice z blokami, uruchomiono nowe fabryki. W 1956 roku po raz pierwszy w historii Sucha stała się siedzibą powiatu, a w 1975 roku miasto weszło w skład województwa bielskiego. W 1983 roku zakończono budowę nowego szpitala.

Popularne posty z tego bloga

Wieża ciśnień - zasada działania - budowa - schemat - przeznaczenie