Focke-Wulf Super Lorin

 Focke-Wulf Super Lorin był  niemieckim projektem odrzutowego samolotu przechwytującego. Zaprojektowany pod koniec II wojny światowej przez inżyniera Heinza von Halena, projekt pozostał jedynie na papierze.

Focke-Wulf Super Lorin / @JuergenKlueser

Niewiele wiadomo o tym projekcie poza krótkimi wzmiankami w zachowanych dokumentach; został zaprojektowany mniej więcej w tym samym czasie co Focke-Wulf Ta 283. Super Lorin bazował na samolocie Focke-Wulf Ta 183, z podobnymi skrzydłami umieszczonymi w środkowej części kadłuba i odchylonymi pod kątem 45°.

Samolot miał mieć rozpiętość skrzydeł 7,6 m i długość 11,6 m. Do startu miał być napędzany zamontowanym w kadłubie silnikiem rakietowym i małym turboodrzutem, a do lotu dwa ramjety Lorin umieszczone na końcach ostro wygiętego usterzenia ogonowego. Silnik rakietowy i turboodrzutowy zapewniałyby prędkość początkową wystarczającą do uruchomienia silników ramjet, które nie są w stanie wytworzyć ciągu przy zerowej lub niskiej prędkości lotu. Uzbrojenie miały stanowić dwa 30 mm działka MK 108.